Dorpskern & kerkhof Reninge

In opdracht van de gemeente Lo-Reninge werden ontwerpvisies getekend voor de herinrichting van de kerkhoven in Lo en Reninge.

Het kerkhof van Reninge, gelegen rond de Sint-Rictrudiskerk werd grondig gerenoveerd. De bijzonderste ingreep was de realisatie van een nieuwe muur rondom het kerkhof en de inkom tot de kerk. Mijn ontwerp van de nieuwe muur speelt constant in op de bestaande niveaus van het kerkhof ten opzichte van de omliggende voetpaden. De keuze van de gele baksteen past zeer goed in de context van de architectuur van het dorp en de kerk. Geïnspireerd door oude foto’s werd er ook een ontwerp getekend voor de hoofdinkom tot de kerk. Daarnaast werd overbodige verharding vervangen door gras zodat we terug van een echte ‘hof’ van de kerk kunnen spreken.

Holistische aanpak – Visie op de herinrichting van de dorpskern

‘Grauw, waarde vriend, is alle theorie. En groen de gouden boom des levens’- Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)

Als landschapsarchitect ga ik steeds projecten in de context van hun ruimere omgeving bekijken met als doel te streven naar een harmonisch geheel. Toen ik bij aanvang van de studie vernam dat er ook plannen waren om de omliggende dorpskern her in te richten probeerde ik de gemeente te overtuigen om een visie voor de herinrichting van de dorpskern te koppelen aan het kerkhof. Het overleg met het reeds aangestelde ingenieursbureau dat de dorpskern moest ontwerpen bracht jammer genoeg geen resultaat op.

Net zoals mijn initiatief om voor de dorpskern van het nabijgelegen Noordschote een ontwerp uit te werken werd ook voor Reninge op kantoor aan onze stagiair opdracht gegeven mijn visie uit te werken. Het resultaat van de ontwerpoefening toont hoe de dorpskern van Reninge er anders uitgezien kon hebben.

Heel belangrijk in dit ontwerp is het voorstel om de verharde voetpaden niet onmiddellijk tegen de kerkhofmuur aan te sluiten. De kerkhofmuur aan de binnenkant en aan de buitenkant volledig in het gras plaatsen zorgt voor een sterke verweving tussen steen en groen. De verankerende overgang zorgt ervoor dat het kerkhof naadloos overloopt in de dorpskern. Op de grote stenen vlakte voor het kerkhof werd een klein parkje met de functie van een kleine ‘Village Green’ ontworpen. Een plaats waar bewoners elkaar kunnen ontmoeten en waar toeristen even halt kunnen houden. De omranding met zitmuren dient in dezelfde gele baksteen als de kerkhofmuur uitgevoerd te worden. Het streven naar een harmonieus geheel is hier duidelijk aanwezig. Het resultaat is een veel humanere dorpskern waar de mensen elkaar in een mooi en groen kader kunnen ontmoeten en tijdens warme zomerdagen in de schaduw van de bomen kunnen verpozen. Indien Reninge er zo zou uitzien, zou het niet meer de sfeer van een stenen woestijn oproepen maar de sfeer van een groene oase, midden het uitgestrekte open polderlandschap.

De inrichting van de publieke ruimte is eenvoudig zo blijkt, als men als ontwerper maar voldoende inlevingsvermogen bezit in de bezorgdheden van de mens en zijn of haar diepmenselijke behoeften terug kan oproepen.