Dorpskern Noordschote

‘Grauw, waarde vriend, is alle theorie. En groen de gouden boom des levens’

Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)

Een inwoonster van Noordschote vroeg mij welke verharding er op haar private oprit kon aangelegd worden. ‘Het liefst zie ik kasseien’ Zei ze. ‘Maar ik kan geen kasseien meer zien’. Het klonk wanhopig, maar zeer terecht. Ik had weet van de recente herinrichtingswerken van de dorpskern en had een vermoeden dat de inwoners daar niet zo tevreden mee waren. Mijn vermoeden werd met deze uitspraak bevestigd.

Terug op kantoor besloot ik om mijn stagiaire aan het werk te zetten om mijn persoonlijke visie op de inrichting van de dorpskern van Noordschote uit te tekenen. Er werd rekening gehouden met een doorgedreven ontharding en vergroening, voldoende functioneel groen voor recreatie, een verhard marktplein met terrassen en de mogelijkheid tot parkeren, een vergroening van het aansluitend kerkhof en de voorziening van poorteffecten tussen de toekomende rijwegen en het marktplein met de aansluitende ‘Village Green’.

Het resultaat is een veel humanere dorpskern waar de mensen elkaar in een mooi en groen kader kunnen ontmoeten en tijdens warme zomerdagen in de schaduw van de bomen kunnen verpozen.

Indien Noordschote er zo zou uitzien, zou het niet meer de sfeer van een stenen woestijn oproepen maar de sfeer van een groene oase, midden het uitgestrekte open polderlandschap.

De inrichting van de publieke ruimte is eenvoudig zo blijkt, als men als ontwerper maar voldoende inlevingsvermogen bezit in de bezorgdheden van de mens en zijn of haar diepmenselijke behoeften terug kan oproepen.